Overdenking.
Iedere studiedag ga ik naar huis met minimaal één zin die rond blijft dolen in mijn brein. Vaak zijn het tegenstrijdigheden die ik in mijn gedachten een plek probeer te geven, nadat ik het volledig uitgekristalliseerd heb. Het is nooit toevallig dat gaandeweg de dag zich bepaalde opmerkingen verbinden met de tegenstrijdigheid.
Dit keer werd ik gepakt door onderwerpen van medestudenten die besproken werden in de intervisie. Woorden als: eigenaarschap, top-down, adhocratie en richting geven, weerstand draaien nog steeds rond elkaar om in een bepaalde balans neer te strijken.
De tegenstrijdigheid lijkt te zitten in de woorden top-down en richting geven. Top-down leiding geven lijkt not done. Richting geven daarentegen is wat we als schoolleider moeten doen. Ik vraag me af in hoeverre richting geven top-down is.
In een organisatie met een adhocratische cultuur werkt men veelal zonder uitgebreide formele structuur. Door onderlinge afstemming worden visies en werkzaamheden op elkaar afgestemd.(Toffler, Mintzberg, Waterman). Maar wie initieert, wie geeft richting? De visie van de school! De vastgestelde kaders! De professionals! Zeker. Maar ook de directeur. De directeur hoort op de master MLE bijvoorbeeld over 21th century skills of over adhocratie, dit wakkert iets aan en als een vuurtje trekken nieuwe overtuigingen door de school, waar door dialoog te voeren en afstemmen het vuurtje zich verder uitbreid. Volgens mij 'speel' je als directeur met ontwikkelingen en richting geven. Sterker nog: zonder de goedkeuring/toestemming van de (in)formele leider bloeden initiatieven dood. Zo zit dit nu eenmaal systemisch in elkaar.
Uiteindelijk wordt het richting geven bepaald door overtuigingen en overtuigingen worden beïnvloed. Door grote schrijvers, goeroes, de overheid, de opleidingen, het bestuur, de directie.
Als we allemaal dezelfde overtuigingen hebben, spreken we dan van richting geven of geven we richting om allemaal tot dezelfde overtuigingen te komen en is dat dan top-down?
Ik moet er nog even over nadenken.
Terugblik en energie
Lees ik in de blogs van een aantal van mijn medestudenten vooral teleurstelling, ik voel vooral opluchting. Ik zag zo op tegen de onderdelen A en B en heb er zo mee geworsteld dat ik ontzettend blij was hier een voldoende voor te hebben. Dat ik een onvoldoende heb voor PI 20 is terecht en mede het gevolg van het keuzes moeten maken. 6500 woorden is 6500 woorden en dan moet je ergens gaan schrappen. In de gemaakte keuzes heb ik me vooral gefocust op dat waar ik 'bewust onbekwaam' in ben, namelijk het schrijven van een paper, literatuuronderzoek, APA-normen hanteren, etc.. Kortom wat nieuw en onbekend is voor mij. Voor mijn eigen gevoel hoef ik me niet zo nodig te verantwoorden op dat wat me makkelijker afgaat. Hierbij ging ik wel voorbij aan de eisen.
Afgelopen dinsdag heeft me doen stilstaan bij het begrip 'onbewust bekwaam'. We zijn zo gewoon met datgene waar we onbewust bekwaam in zijn, dat we moeite hebben om te benoemen wat we precies doen. Hierentegen zijn we ons veel meer bewust van dat wat we niet kunnen en niet beheersen. Hier lijken we naar verhouding meer energie in te steken. De vraag is of het meer opbrengt dan dat het kost. De vraag is ook wat het precies oplevert.Want tenslotte kun je beter werken vanuit je kracht en dat waar je (van nature) goed in bent. Dit geeft energie aan jezelf en aan anderen. Als iedereen dat kan doen waar hij/zij goed in is, dan kan het niet anders dan dat we elkaar aanvullen en volgens mij zijn we dan al een aardig eind op weg van een PGL.
De rest van de week heb ik me bezig gehouden met hoe ik me bewust kan worden van dat wat we 'onbewust bekwaam' noemen en hoe ik dit dan optimaal in kan zetten en ook hoe ik dit kan verwerken in een paper.
Met hervonden energie heb ik vanmorgen met boomstammen lopen sjouwen en duik ik nu achter de computer om de opdracht voor leerlijn 2 vorm te gaan geven op papier, want in mijn hoofd zoemt het al weken. Ik ga er alles aan doen om in mijn kracht te blijven en deze opdracht in één keer te volbrengen :>)
Ik heb er zin in!
