Het is stoeien met de opdracht en stoeien met de tijd. Beiden hangen in meerdere opzichten met elkaar samen. Zowel mijn leeragenda, als mijn 'onderzoeksvraag', als mijn kostbare tijd worden gevuld met de realisatie van een brede school.

Ik ren van architect, naar gemeenteambtenaar, bestuur, klankbordgroep, ouders, binnenhuisarchitect, wethouder, timmerbedrijf, Dyade, team, toekomstige partners, mogelijk participerende kinderdagverblijven, webdesigner, collega schoolleiders, handvaardigheid leerkracht(in willekeurige volgorde). Aan de ene kant geniet ik van de investeringen die ik doe. Het meeste is nieuw en ik ontdek de ondernemerskant, die lang onderbelicht is gebleven.
Ik neem onder druk en op hoog niveau beslissingen die veel consequenties hebben. Ik maak kennis met mensen waarmee ik normaliter geen kennis zou (hoeven) maken. En deze nieuwe relaties leveren nieuwe inzichten, nieuwe mogelijkheden, weer nieuwe relaties. Kortom ik zit in de flow.

Aan de andere kant onttrekt de (in)spanning ook uiteindelijk energie. Ik heb tijd nodig om de opdracht voor de MLE uit te voeren en daar ontbreekt het nu aan. Mijn hersenen staan niet stil, de vraag heb ik denk ik steeds meer duidelijk, evenals de mogelijke zoekwoorden. Beschrijven waarom ik hiervoor kies moet ook geen probleem opleveren, maar iets weerhoudt me om het uit te werken. De voornaamste reden is denk ik, dat ik het goed wil doen en dat ik tegelijkertijd weet dat het nooit goed genoeg is.

Ik laat het voor nu maar even bij mijn voorlopige 'onderzoeksvraag': Hoe krijgt de schoolleider de verschillende partners, die samen in een brede school gaan, betrokken bij elkaar en het gemeenschappelijk doel?