Reflectie MLE lln 5 7 mei 2015

Omdat ik veel tijd had besteed aan de afronding van leerlijn 4 had ik me onvoldoende voorbereid op deze bijeenkomst. Ik heb altijd even tijd nodig om me een nieuwe leerlijn eigen te maken en er in te komen, dus laat ik de informatie een beetje over me heenkomen. Zoals gewoonlijk bleek dat ik ook tijdens deze bijeenkomst dingen moeilijker maak dan dat ze (schijnen te) zijn. Ik verzand in denken, analyseren, afvragen wat de ander nu van me verwacht. Iets wat ik me aan het begin van de studie stellig voor had genomen om niet meer te doen, meer vanuit mijn eigen kracht te opereren.......

De wandeling heb ik samen met Remco gedaan. Onze kritische beroepssituaties lagen meer op het terrein van de opleiding en het privévlak, maar zoals altijd zijn er parallellen te trekken naar andere vlakken; leiderschap, school, etc, omdat je bent wie je bent. Ik heb naar Remco geluisterd, hij heeft naar mij geluisterd en we hebben naar elkaar geluisterd.



De onderwerpen van ons gesprek zijn het best te verklaren vanuit de theorie van Maslov (1943).
Zonder in details te treden, kan gesteld worden dat we beiden belemmerd worden in onze studie door het ontbreken van één of meer behoeften. Meer dan ooit heb ik ervaren hoe belangrijk het is dat er aan deze behoeften wordt voldaan en hoe waardevol het is als je het bespreekbaar maakt en het met mensen kunt delen. Alleen het laatste al zorgt er voor mij voor dat gevoelens gekanaliseerd worden en ik in staat ben de problematiek op te pakken. Of om bij Maslov (1943) te blijven: door er over te praten voel je je sociaal geaccepteerd en doordat iemand anders naar je luistert ervaar je respect voor je gevoelens en je zijn en komt er weer ruimte om je studie op te pakken,